Het is een half jaar geleden dat de oudere broer aan een hartstilstand plotseling overleed. Zijn echtgenote en zijn broer, met wie hij altijd samen was en ook woonde, bleven achter op boerderij. Er was destijds een avondwake en een kerkdienst met veel belangstellenden.
Nu, een half jaar later, overlijdt plotseling de jongste broer aan een harstilstand nog wonend in dit ouderlijke huis. Er is alleen (wegens corona) de mogelijkheid om de familie in zijn parochiekerk, op gepaste wijze te condoleren, een kaarsje aan te steken en afscheid van hem te nemen. Het is mooi, sereen en passend.
De volgende dag staan familieleden weer bij elkaar als wij met de rouwauto het erf op rijden om ‘afscheid te nemen’ van het ouderlijk huis. De hond loopt tussen het gezelschap en kwispelt met zijn staart, niet wetend dat ook dit baasje niet meer terugkeert.
Boerderij
Het is de boerderij waar de overledene is geboren, getogen en zijn hele leven heeft gewoond. De plek waar hij iedere ochtend een stukje liep met de hond en de stal inging om het vee te verzorgen.
Vol aandacht verzorgde hij er zijn schapen maar ook de pony’s, paarden, poezen en de eenden deelden mee in zijn zorgzaamheid.
Roos
De neven en nichten brengen hun laatste groet door een roos op de kist te leggen. Ze vormen een erehaag en klappen voor hem wanneer we wegrijden. De neven en nichten mogen niet mee naar het crematorium. Gezien de huidige maatregelen mogen er nog maar dertig mensen aanwezig zijn bij deze plechtigheid.
Het is een heel ander afscheid dan bij zijn oudere broer maar net zo oprecht en indrukwekkend.
En de boerderij…daar is het nooit meer hetzelfde als voorheen.
