Het is vorig jaar augustus als ik word gebeld door een jonge vrouw. Ze woont alleen en vraagt of ik langs wil komen voor het bespreken van haar uitvaart. Als ik bij haar ben, zie ik een sterke vrouw die mij vertelt dat ze met behandelingen bezig is om een tumor te bestrijden maar nog niet weet of die aanslaan.
In haar kamer zie ik een kast met films, boeken en muziek. Verder grote nep spinnen in de planten of op de kast. De spullen doen mij denken aan Halloween en Harry Potter. Al pratende vertelt ze me, vol enthousiasme, dat er elk jaar bij haar thuis, met vriendinnen, een Halloween party is. In 2020 zou de ‘last edition’ zijn. Helaas kan dit om verschillende redenen niet door gaan. We spreken af dat wanneer haar afscheid is en er geen ‘last edition’ geweest dat we dit in het crematorium zouden gaan doen.
Samen met haar vriendin maken we op die dag de aula gereed met spinrag, spinnen, ratjes, lampions, pompoenen en vleermuizen. Het ziet het er best gezellig uit. Met de jonge vrouw in het midden en op haar kist zwarte rozen.
Toverhoed
Omdat ik merk dat ik veel bewondering voor haar heb, wil ik ook iets voor haar doen. Het moet tenslotte ‘haar feestje’ worden. Ik vind een ‘heksenhoed of toverhoed’. Als iedereen in de aula van het crematorium zit, kom ik binnen met de hoed op. Ik spreek haar toe en zeg dat ik veel bewondering voor haar heb, voor de manier waarop zij om is gegaan met haar ziekte. Een doener die steeds meer moest inleveren en accepteerde dat haar leven niet lang zou duren.
Natuurlijk was ze wel eens boos of verdrietig. Maar ze bleef genieten van het leven en haalde eruit wat kon. Daarom voor haar: ‘hoedje af’….waarna ik de toverhoed op de kist legde.
Afscheid
Tijdens het afscheid spreken haar moeder en haar zus persoonlijk herinneringen uit, en ik lees een eigen gedicht van een vriendin voor. We luisteren naar muziek die door haar is uitgezocht en zien haar foto’s op het scherm.
Voor haar dierbaren heeft de jonge vrouw een persoonlijk afscheidswoordje geschreven. Ze heeft mij gevraagd om de brief, met een vleugje humor, voor te lezen tijdens dit afscheid, waardoor de lach en traan tijdens dit afscheid dicht bij elkaar liggen. Aan het einde een laatste groet, waarin ze ons allen vertelt dat ze van ons houdt, dat we mogen treuren maar ook dat haar korte leven vieren.
Tijdens een vakantie naar Engeland heeft de jonge vrouw de cocktail Pina Colada ontdekt en dat wil ze tijdens haar afscheid delen. We luisteren naar The Pina Colada song van Rupert Holmes tijdens een laatste groet. In de koffiekamer is koffie maar ook voor een ieder een glaasje Pina Colada om haar afscheid nooit meer te vergeten.
In haar kamer zie ik een kast met films, boeken en muziek. Verder grote nep spinnen in de planten of op de kast. De spullen doen mij denken aan Halloween en Harry Potter. Al pratende vertelt ze me, vol enthousiasme, dat er elk jaar bij haar thuis, met vriendinnen, een Halloween party is. In 2020 zou de ‘last edition’ zijn. Helaas kan dit om verschillende redenen niet door gaan. We spreken af dat wanneer haar afscheid is en er geen ‘last edition’ geweest dat we dit in het crematorium zouden gaan doen.
Samen met haar vriendin maken we op die dag de aula gereed met spinrag, spinnen, ratjes, lampions, pompoenen en vleermuizen. Het ziet het er best gezellig uit. Met de jonge vrouw in het midden en op haar kist zwarte rozen.
Toverhoed
Omdat ik merk dat ik veel bewondering voor haar heb, wil ik ook iets voor haar doen. Het moet tenslotte ‘haar feestje’ worden. Ik vind een ‘heksenhoed of toverhoed’. Als iedereen in de aula van het crematorium zit, kom ik binnen met de hoed op. Ik spreek haar toe en zeg dat ik veel bewondering voor haar heb, voor de manier waarop zij om is gegaan met haar ziekte. Een doener die steeds meer moest inleveren en accepteerde dat haar leven niet lang zou duren.
Natuurlijk was ze wel eens boos of verdrietig. Maar ze bleef genieten van het leven en haalde eruit wat kon. Daarom voor haar: ‘hoedje af’….waarna ik de toverhoed op de kist legde.
Afscheid
Tijdens het afscheid spreken haar moeder en haar zus persoonlijk herinneringen uit, en ik lees een eigen gedicht van een vriendin voor. We luisteren naar muziek die door haar is uitgezocht en zien haar foto’s op het scherm.
Voor haar dierbaren heeft de jonge vrouw een persoonlijk afscheidswoordje geschreven. Ze heeft mij gevraagd om de brief, met een vleugje humor, voor te lezen tijdens dit afscheid, waardoor de lach en traan tijdens dit afscheid dicht bij elkaar liggen. Aan het einde een laatste groet, waarin ze ons allen vertelt dat ze van ons houdt, dat we mogen treuren maar ook dat haar korte leven vieren.
Tijdens een vakantie naar Engeland heeft de jonge vrouw de cocktail Pina Colada ontdekt en dat wil ze tijdens haar afscheid delen. We luisteren naar The Pina Colada song van Rupert Holmes tijdens een laatste groet. In de koffiekamer is koffie maar ook voor een ieder een glaasje Pina Colada om haar afscheid nooit meer te vergeten.