Soms wordt je in ons werk opeens verrast door emoties, verhalen of dat je zomaar op een plek komt die je raakt.
De plek die hem zo dierbaar was….
En dan word ik gebeld dat de echtgenoot is overleden. Dagen ervoor hadden we al contact gehad over de mogelijkheden rondom dit naderende afscheid. Met mijn collega’s ga ik naar het Hospice voor de laatste zorg en waar ik de familie ontmoet. Een zoon komt terug uit het buitenland en het blijkt dat een vliegreis plannen op dit moment lastig is. We plannen de dag van het afscheid daarom zo laat mogelijk. De familie weet wat ze wil en heeft hun ideeën voor het afscheid al op een rijtje. Ze hebben een eigen locatie in gedachten.
De overledene wordt opgebaard bij onze locatie Momentum in Boekelo. In de opbaarkamer waar de familie zelf een sleutel krijgt. Tijdens de condoleance avond staat de overledene op het altaar. De kist is gesloten en omringd met bloemen, een mooie foto, zijn camera en een cricketbal op de kist en foto’s uit zijn leven op het scherm. Het geheel ziet er prachtig uit. En dan op de dag van definitieve afscheid kom ik opeens terecht bij een ‘pareltje’ in Boekelo. Op ’t Teesink. Een unieke plek met een grote vijver, een oude eik en veel ruimte. Alles omringd door een grote boerenhaag die bescherming en vertrouwen biedt. Kortom een prachtige locatie, die rust uitstraalt.
’t Teesink
De overledene was een goede vriend van de eigenaar en zijn vrouw. Met bijzondere gebeurtenissen werd hun feestje op deze plek gevierd. Onlangs had hij het echtpaar nog gevraagd of de nazit van zijn uitvaart ook bij hun op het erf mocht. De beheerders waren vereerd en al pratende over de invulling van zijn afscheid ontstond het idee om de afscheidsceremonie ook op deze plek te houden. ’t Teesink dus. Stoelen en sta tafels werden gehuurd, hapjes en drankjes besteld bij de plaatselijke ondernemers in Boekelo. Meneer hield van appeltaart en bij aankomst kregen de mensen dan ook koffie met een stukje appeltaart op het erf voor de schuur waar het afscheid zal plaatsvinden.
Afscheid
Het is de middag van het afscheid prachtig weer en de grote deuren van de schuur staan open waardoor de overledene buiten wordt opgebaard. Ook nu omringd door bloemen en dit keer ook door vogels die op de achtergrond fluiten. Zo natuurlijk. In een ongedwongen sfeer wordt er met een lach en een traan afscheid genomen. Voor de familie in het buitenland, die niet aanwezig kon zijn bij dit afscheid is alles opgenomen met videobeelden die later verstuurd wordt. Na afloop wordt aan de mensen gevraagd of ze een ere haag willen vormen op het erf voor de schuur. De familie gaat samen met een goede vriend mee door deze haag om de overledene te begeleiden naar het crematorium, waar een afscheid in kleine kring is.
De familie gaat voor de nazit terug naar ’t Teesink om samen te proosten op het leven van deze bijzondere man die zich zelf zo thuis voelde op deze mooie plek. Zijn afscheid is precies gegaan zoals hij het wilde. Op de plek die hem zo dierbaar was.
