Herdenken om de overleden dierbare levend te houden
‘De naam mag niet vergeten worden’
November en december. Aan het einde van het jaar kijken we vaak terug op wat het afgelopen jaar ons heeft gebracht, maken we de balans op en denken vaak terug aan degenen die ons zijn ontvallen. We staan stil bij hun overlijden, het gemis en we willen ze herdenken in deze donkere dagen met lichtjes.
Ik zelf heb altijd rond de verjaardag of sterfdag van mijn overleden ouders en vervelend knagend gevoel. Niet bewust, maar een gevoel wat zegt dat er iets in je onderbewustzijn niet fijn is. Het doet je denken aan de jaren ervoor rondom deze datum. Ik zelf denk terug aan deze mensen en sta even stil bij hun overlijden en gemis. De mensen om mij heen hebben geen idee waaraan ik denk. Zij hebben hun eigen gedachten en gemis. Ieder op hun eigen manier. Tegen sommigen vertel je even dat het de sterfdag is van een ouder… Goh, is dat alweer zolang geleden ? is dan vaak de reactie en er wordt verder niet over gesproken, misschien dat jezelf nog wel graag zou willen vertellen wie ze voor je zijn geweest. Je laat het hierbij.
2 november, Allerzielen de dag van elkaars verdriet. In de katholieke kerk is het de dag dat we nog even samen stil staan bij de mensen die ons in het afgelopen jaar zijn ontvallen. De naam van de overleden dierbare wordt dan nog genoemd, want ‘je bent pas echt dood als je naam niet meer wordt genoemd’.
In november vieren veel Protestantse kerken een soort Oudjaarsdag: de Eeuwigheidszondag, ook dan wordt er stilgestaan bij de mensen die afgelopen tijd zijn overleden, ook daar is dan ruimte voor tranen en verdriet voor wie er wordt gemist.
Nabestaanden plaatsen vaak bloemen en kaarsen op het graf, begraafplaatsen worden zwak verlicht, zachte muziek en zang maakt het dat jij je dierbare dichtbij voelt. Door het hele land wordt ook dit steeds meer een evenement, gelovig of niet. Denk ook maar eens aan de stille tochten die georganiseerd worden, de Passion, en moderne vertelling van de laatste uren van het leven van Jezus, zijn lijden en opstanding. Mensen hebben diep van binnen de behoefte om dingen samen met elkaar te delen en te beleven. Ook al hebben we daarin voor elkaar niet altijd de juiste woorden
Op wereldlichtjesdag; De tweede zondag van december om 19.00 uur wordt een kaarsje aangestoken voor de overleden kinderen. Door de verschillende tijdszones ontstaat een hierdoor een symbolisch lint van licht. ‘Je kind blijft je kind’, op deze manier laten mensen op de hele wereld elkaar weten dat je niet alleen bent met je verdriet.
Het jaar 2018 is bijna weer ten einde en de ‘feestmaand’ december is voor velen een moeilijke tijd. Juist in deze dagen kan het fijn zijn elkaar te laten weten dat je aan iemand denkt.
Wij van Gerry Leferink & Wennink uitvaartzorg wensen u en uw naasten goede feestdagen en voor het nieuwe jaar de allerbeste wensen.
‘De naam mag niet vergeten worden’
November en december. Aan het einde van het jaar kijken we vaak terug op wat het afgelopen jaar ons heeft gebracht, maken we de balans op en denken vaak terug aan degenen die ons zijn ontvallen. We staan stil bij hun overlijden, het gemis en we willen ze herdenken in deze donkere dagen met lichtjes.
Ik zelf heb altijd rond de verjaardag of sterfdag van mijn overleden ouders en vervelend knagend gevoel. Niet bewust, maar een gevoel wat zegt dat er iets in je onderbewustzijn niet fijn is. Het doet je denken aan de jaren ervoor rondom deze datum. Ik zelf denk terug aan deze mensen en sta even stil bij hun overlijden en gemis. De mensen om mij heen hebben geen idee waaraan ik denk. Zij hebben hun eigen gedachten en gemis. Ieder op hun eigen manier. Tegen sommigen vertel je even dat het de sterfdag is van een ouder… Goh, is dat alweer zolang geleden ? is dan vaak de reactie en er wordt verder niet over gesproken, misschien dat jezelf nog wel graag zou willen vertellen wie ze voor je zijn geweest. Je laat het hierbij.
2 november, Allerzielen de dag van elkaars verdriet. In de katholieke kerk is het de dag dat we nog even samen stil staan bij de mensen die ons in het afgelopen jaar zijn ontvallen. De naam van de overleden dierbare wordt dan nog genoemd, want ‘je bent pas echt dood als je naam niet meer wordt genoemd’.
In november vieren veel Protestantse kerken een soort Oudjaarsdag: de Eeuwigheidszondag, ook dan wordt er stilgestaan bij de mensen die afgelopen tijd zijn overleden, ook daar is dan ruimte voor tranen en verdriet voor wie er wordt gemist.
Nabestaanden plaatsen vaak bloemen en kaarsen op het graf, begraafplaatsen worden zwak verlicht, zachte muziek en zang maakt het dat jij je dierbare dichtbij voelt. Door het hele land wordt ook dit steeds meer een evenement, gelovig of niet. Denk ook maar eens aan de stille tochten die georganiseerd worden, de Passion, en moderne vertelling van de laatste uren van het leven van Jezus, zijn lijden en opstanding. Mensen hebben diep van binnen de behoefte om dingen samen met elkaar te delen en te beleven. Ook al hebben we daarin voor elkaar niet altijd de juiste woorden
Op wereldlichtjesdag; De tweede zondag van december om 19.00 uur wordt een kaarsje aangestoken voor de overleden kinderen. Door de verschillende tijdszones ontstaat een hierdoor een symbolisch lint van licht. ‘Je kind blijft je kind’, op deze manier laten mensen op de hele wereld elkaar weten dat je niet alleen bent met je verdriet.
Het jaar 2018 is bijna weer ten einde en de ‘feestmaand’ december is voor velen een moeilijke tijd. Juist in deze dagen kan het fijn zijn elkaar te laten weten dat je aan iemand denkt.
Wij van Gerry Leferink & Wennink uitvaartzorg wensen u en uw naasten goede feestdagen en voor het nieuwe jaar de allerbeste wensen.